javaanse avonturen I

Om 2:30 gaat de wekker af, een onmogelijke tijd, maar we maken ons klaar en vinden zelfs op dit tijdstip met gemak een taxi.
Om 6 uur s 'ochtends komen we aan op het vliegveld op Yogjakarta. Onze eerste stop is het immigratie kantoor. Op de agressieve taxi chauffeurs na zijn de mensen hier heel aardig en het kantoor is dan ook snel gevonden, alleen... Deze ambtenaren beginnen pas om 8:00 en het is pas 6:30... Dan maar eerst ontbijten. Een kop koffie en een croissantje later staan wij voor de deur.

De eerste stap om een verlenging voor ons visum aan te vragen is een ouderwets formulier. Daarna mogen we een kantoortje in. Of we een kopie van ons paspoort hebben? Uh... Nee. Terug de immigratie uit en een kopie maken. Op naar poging twee. Hebben we ons vliegticket naar Amsterdam bij ons? Weer nee, maar internet is niet een sterk punt in Indonesië en even lijkt het onmogelijk onze verlenging voor elkaar te krijgen, maar het internet werkt op miraculeuze wijze mee en voilà, daar is ons terugticket. Gelukt? Madam, you have to fill in the form with a black pen...
Zucht* na al onze gegevens voor de tweede keer opgeschreven te hebben krijgen we onze stempel, we kunnen ons visum donderdag ophalen: wordt vervolgd...

We vinden een bus naar het centrum: die zoveel haast heeft dat de instappende passagier bijna moet springen om de bus in te komen en vinden een leuk hostel.
De middag bestaat uit onze ondekkingsreis door Yogjakarta. In de stad vind je overal becaks - een soort fietstaxi's - überhaupt zie je erg veel mensen fietsen. Onze eerste stop is de ondergrondse moskee, een erg kale, spartaanse gebedplaats uit 1700. Door een gids die spontaan met ons meeloopt toch wel interessant. De gids brengt ons ook naar het waterpaleis van de sultan. Een paleis met 3 baden; 1 voor de kinderen (ontelbaar veel) 1 voor z'n harem (zo'n 40 vrouwen) en natuurlijk een privé zwembad voor de sultan.
Het verhaal gaat dat de sultan vanaf het raampje op de tweede verdieping naar zijn badende harem keek en dan een bloem naar zijn vrouwen toe gooide, degene die de bloem mocht met de sultan naar bed.

Na het waterpaleis laat onze gids ons zien hoe ze in Java traditionele sarongs maken - batik - en hoe de originele poppen voor het schaduwpoppentheater uit leer worden gemaakt en versierd.

We nemen afscheid van onze tourguide (die ons toch weer wat probeert te verkopen) en gaan per becak naar de vogelmarkt.
Een markt met alle soorten en maten vogels, met z'n allen in ontelbare, veel te kleine kooien, slangen (van 7 meter) katten, honden, leguanen, eekhoorns en vissen. Ongelofelijk zielig, maar stiekem echt bijzonder om te zien.

De tweede dag begint weer vroeg. Om 5 uur s 'ochtends laden wij ons in de auto met een ander Nederlands stel: op weg naar de zonsopgang bij de Borobudur!
Na een kop thee bij de ingang gaan we het park in. De grootste Buddistische tempel doemt op vanuit de bomen. Sanne en ik besluiten meteen naar boven te rennen om de eerste zonnestralen vast te leggen. Onbeschrijfbaar.
Een rondje door de tuin eromheen leert ons dat, hoewel de tempel al in 850 is gebouwd, deze een paar honderd jaar later al werd achter gelaten. Pas in 1800 gaven de Britten de opdracht de tempel te onderzoeken, die was inmiddels helemaal verwoest door de natuur. Het waren echter de Nederlanders die begonnen met de wederopbouw. De tempel is pas in 1975 helemaal gerestoreerd.
Door de wijds aangelegde tuin vinden we ook olifanten (echte) en natuurlijk ontbreekt ook het toeristentreintje niet!
Bij de uitgang krijgen we ontbijt en vertrekken weer naar de stad.

Op dag 3 mogen we ons visun ophalen, terug naar de immigratie dus. Bij de ingang wordt ons verteld dat je niet in tanktop naar binnen mag, thank god heeft Sanne een T-shirt aan. 15 minuutjes later staat ze weer buiten. Betaald heeft ze, maar we krijgen onze stempel pas om 14:00... Daarmee valt ook ons dagtripje naar de Merapi vulkaan in het water...
Met een sjawl over mijn schouders gooi ik daarom nog eens mijn charmes in de strijd. 'But sir, we have a flight at 15:00...'
Meneer geeft zich gewonnen, als ik een uur à anderhalf uur wacht in het kantoor, kan ik ze mee krijgen, mét stempel! Een half uur later sta ik weer buiten, met paspoort en al.

We besluiten alsnog naar de merpati te gaan. Deze vulkaan is de actiefste op Indonesië, voor het laatst uitgebarsten in 2010 en ook op dit moment actief. Met de bus bereiken we kaliurang, een dorpje halverwege de vulkaan. Wolken van as sluimeren door het dorp heen en de huizen lijken allemaal verlaten.
De top is niet te zien, alleen de grillige toppen van kale bomen in de verte. Helaas zijn de prijzen van tours nu ook sky high en na een kort bezoekje aan het dorp besluiten we het gebied maar weer te verlaten.

Vanavond lekker uit eten en dan op de nachttrein naar Malang, in het oosten. Ons volgende avontuur!