aankomst op Bali

Na bijna de hele viegreis niet geslapen te hebben kom ik aan op Bali. De hitte slaat me meteen tegemoet en de 500 meter naar de auto lijkt echt eindeloos lang met mijn zware koffer.
De villa is echt super mooi, de eigenaar: Gartia (spreek uit als Kartia) verwelkomt me. Het mannetje is een kop kleiner dan ik ben, maar tilt zonder zichtbare moeite mijn koffer naar de kamer.
Net op het moment dat ik een duik in het zwembad wil nemen barst de eerste tropische regenbui los en komt werkelijk de hemel naar beneden.
Een uurtje later ontmoet ik de andere nederlanders, Ymke, Emmy, Dewi en Brent. Zij zijn vrijdagavond al aangekomen en hebben uitgaansplannen. Ik twijfel eerst, maar na 48 uur zonder slaap hou ik met moeite mijn ogen open en wacht tot Tietia komt, waarnaar ik ga slapen.
De volgende dag ontbijten we met wentelteefjes op de veranda van de villa. Wat een leven, super warm, overal tropische struiken en een zwem bad naast de deur. Om half 12 komt de General Manager van Stenden langs om te kijken of alles goed is en vertelt wat dingen over het eiland. Ondanks de hitte besluiten we toch naar Kuta te gaan. We nemen een taxi en rijden door de drukte naar de stad. Het is echt een grote mierenhoop. warm, druk en overal staan mensen om dingen te verkopen. Overal zoeven brommertjes en taxi's langs. We dingen voor het eerst af als we een simkaart willen kopen, maar de agresieve manier van handelen valt nog niet mee.
Na wat zoeken vinden we een taxi die weet waar de plaats Dalung ligt (daar staat de villa) Terwijl we de stad uitkruipen belt meneer eerst zijn zoon, want die heeft het steeds zo druk. Daarna besluit hij toch maar de eigenaar van de villa te bellen, Dalung is zó groot, verzekerd hij ons. Mooi, dat wekt vertrouwen. Maar na een kwartiertje rijden stopt hij de auto en wil hij uitstappen. We staan echter op een heuveltje en de auto begint langzaam naar achteren te rollen. Als we hem vragen of dit wel een goed idee is lacht hij wat en stapt hij, zonder handrem, uit. Vervolgens durven we ons 5 minuten niet te bewegen omdat we bang zijn dat we verder rollen.
De avonturen met meneer zijn nog niet afgelopen. Hij weet de weg toch niet zeker en besluit nog een keer te bellen. Helaas let hij daarbij niet op het verkeer en ziet bij het afslaan een enorme bus over het hoofd, bijna botsing... als de agresieve buschauffeur ons daarna in de vangrail probeert te drukken verzekerd hij dat het 'zijn vriend' is....
Eind goed al goed, we halen de villa zonder een botsing te veroorzaken en zijn blij om weer thuis te zijn.
's avonds valt het licht uit en het is echt overal stik donker! we gaan de straat op voor wat eten, en in een straatje met kleine warungs (eettentjes waar de lokale bevolking eet) halen we een soort nasi. Uiteraard is bij hun de stroom ook uit en dat ze geen engels kunnen maakt het ook niet makelijker. Na tien keer gebaren dat we 2 maaltijden willen lukt het ons, de man gaat aan het werk! Bij een zwak zaklantaarntje begint hij allemaal dingen in de wok te smijten, dit wordt spannend.... Het is klaar en het mannetje probeert ons iets uit te leggen in het balinees. Onbegonnen werk natuurlijk, dit krijgt hij door en razendsnel vouwt hij uit papier twee zakjes zodat we het kunnen meenemen. we zijn 1.05 euro kwijt voor 2 maaltijden! En het is lekker! Gelukkig volgt er s avonds geen diarree en na een skypesessie bij oma zoeken we beiden ons bed op.